چند نکته خیلی مهم درباره خرید بازی در تهران
یکی از دوستان (مرتضی) کامنتهای مفصلی روی دو پست قبلی گذاشته که اطلاعات خوبی در مورد خرید بازی در تهران میده و حتمن توصیه میکنم بخونینش. بخشهایی از نوشته اش به نظرم جالب آمد که اینجا میارم، به همراه یه سری توضیحات:
- “تو تيراژه،طبقه دوم، بغل رستوران بوف، يه مغازه هست كه تو كار بازي هست و از اون فروشگاه lego خيلي كامل تره و خيلي فروشنده هاي خوش برخوردي داره، اكثر بازي ها رو هم چيده رو ميز و ميتوني باهاشون بازي كني و بهت توضيح ميدن و باهات بازي ميكنن،اگه خوشت بياد ميخري.”
این فوق العاده است. توصیه میکنم حتی اگه قصد خرید بازی ندارید به قصد تجربه یا فقط تفریح یه روز به این مغازه برید و یکی از بازیها رو اونجا بازی کنید. امیدوارم محیط هایی مثل این بیشتر تو تهران به وجود بیاد.
- “Hive بازيه جالبي هست ولي خيلي نتونستم باهاش ارتباط برقرار كنم.ولي شايد يه روز خريدمش.من بازي هايي كه خيلي طولاني باشه وبا تعداد نفرات بيشتري بشه بازي كرد رو ترجيح ميدم.”
من اینکه بازیهای استراتژی محض میتونن خیلی جذاب نباشن روکاملن درک میکنم و به نظر من هم یه جنبه مهم بردگیم ها لذت بردن از تجربه بازی در گروهه که تو بازیهای استراتژی محض زیاد محسوس نیست (موقع خرید بازیها حتمن حواستون به این موضوع باشه). توی سایت بانک اطلاعاتی بازیها هم از بین 100 بازی که بیشترین رتبه رو آوردن تنها 2 تا بازی استراتژی محضه و بقیه داستان دار هستن. ولی متاسفانه همون طور که گفتم هنوز تو ایران بازی رو بازی استراتژی محض میدونن و بازیهای داستان دار هنوز جای خودشون رو پیدا نکردن. برای همین هم من به زحمت تونستم چند تا بازی که استراتژی محض نباشن تو لیست بذارم.
- “ميخواستم بخرمش ولي خداييش زورم اومد 70 تومن بهش بدم!! البته شما فكر كنم ورژن ميني بازي رو 41 قيمت گرفتي.اون بزرگترش همون 70 هست.به اين رفيقم كه توضيح دادم گفت با 15 الي 20 تومن ميتونم بسازمش.”
من هم صد در صد موافقم که اکثر این بازیها رو با صرف کمی وقت و هزینه خیلی کمتر میشه ساخت و به همون اندازه هم ازش لذت برد و به شدت هم این روش رو توصیه میکنم. ولی این طور هم میشه به قضیه نگاه کرد: قیمت بلیط سینما مثلن 5 هزار تومنه و بلیط تئاتر هم مثلن 15 هزارتومان، پول ساندویچ یا آبمیوه رو هم خودتون در نظر بگیرید. حالا حساب کنید یه جمع چهارنفره کل خرجش برای یه تفریح دوساعته که سینما رفتن یا تئاتر رفتن باشه چقدر میشه؟ حالا اگه با همین خرج همین جمع بتونه 10 تا تفریح دوساعته برای خودش تهیه کنه به نظرتون نمی ارزه؟ (فرض کنیم هر بازی بعد از ده بار بازی کردن تکراری بشه، که البته باید بازی خیلی بدی باشه که به این سرعت کهنه بشه).
- “همون مغازه تو تيراژه كه گفتم اين بازي رو خيلي تعريف ميكرد و ميگفت بالاترين نمره رو آورده و اينا.ولي من خيلي خوشم نيومد.ولي شما ميگي خوبه حتما” خوبه.”
نه، من از خیلی از بازیها خوشم میاد و این دلیل نمیشه که هرکسی از همون بازیها لذت ببره، برای خرید بازی هم باید مثل خرید هرچیز دیگه ای دقت کرد و سلیقه فردی یا جمعی رو در نظر گرفت. همون طور که گفتم یه بازی استراتژی محض میتونه برای یه جمع دوستانه ای که به قصد تفریح و خندیدن دور هم جمع شدن مناسب نباشه، ولی مثلن یه بازی مثل اسکاتلندیارد میتونه برای همون جمع فوق العاده باشه. از طرفی اگه دنبال بازیهایی میگردین که احساس خوبی از تمرین فکری دریک جمع کوچیک رو بهتون بده بازیهای استراتژی محض گزینه خیلی مناسبی هستن.
- “راز جنگل: براي شركت فكر آذين هست و قديما من عاشق اين بازي بودم….اون نسخه قديمي مثل خيلي ديگه از بازيام گم شد و از بين رفت.ولي تو شهر كتاب مركزي ديدم نسخهء جديدش هست و خريدمش….بازيشم انصافا” جذاب هست.قيمتشم فقط 5700 تومن!”
این بازی رو هم به لیستتون اضافه کنید. با قیمت فوق العاده پایین و نسبت ارزش به قیمت فوق العاده. من هم دم دمای کنکور این بازی رو زیاد با دوستام بازی میکردم! (گلدونه هم داشت اینو. )
من تو بازیای اون روزی Lost temple رو خیلی دوست داشتم. چه جوری میشه ساختش؟ باید صفحه شو پیدا کنیم 1جوری و پرینت بگیریم؟ اصلاً هست تو کامپیوتر که بشه ازش پرینت گرفت و رو مقوا چسبوند؟
تو این صفحه، تو قسمت تصاویر بازی میتونی صفحه و کارتها رو پیدا کنی.
http://boardgamegeek.com/boardgame/102835/lost-temple
(راه دیگه موجود برای ساخت بازی رو هم برات جدا فرستادم)
سلام مسعود جان
راجب كامنتم بايد بگم خواهش ميكنم و ما داريم جلوي شما درس پس ميديم.ممنون كه كامنتم رو مهم دونستي.
چه حيف شد كه زود رفتي….
دوست داشتم ببينمت…
ايشاالا دفعهء ديگه…
راجبه پستت:
-آره همچين مغازه اي هست و يكي از فروشنده هاش كه منم باهاش رفيق شدم خيلي خوش برخورده و هر سوالي كه راجبه بازيا داشته باشي با خوش رويي جواب ميده و ميتوني يه سري بازي ها رو همونجا تست كني.
منم اميدوارم از اين مغازه ها تو ايران زياد شه و كلا” فرهنگ سازي خوبي بشه راجب board game ها.
-منم بازي هاي استراتژي محض و دو نفره رو دوست دارم و مثلا” همين استراتگو رو خيلي ميپسندم و يه جورايي عاشقشم.ولي خب بازي هاي داستان دار و چند نفره رو بيشتر ميپسندم.
-راجب هزينه بازي ها و اون مواردي كه گفتي كاملا” باهات موافقم.
منم الان خودم وقتي تو فاميل جمع ميشيم.( حالا چه فاميل سمت خودم، چه سمت خانومم ) سعي ميكنم يه بازي board game يا يه بازي اي كه همه رو مشغول كنه كه هم هيجان داشته باشه و هم صميمت ايجاد كنه و مفرح باشه رديف كنم تا مشغول شيم.
چند روز پيش تو اين تعطيلات شايد باورت نشه ولي با يه بازيه ساده اي مثل اسم فاميل و گل يا پوچ حدود 3 ساعت سرگرم بوديم و حسابي خنديديم.اونم جمعي حدود 15 16 نفر.
-اون بحث سليقه رو هم كاملا” باهات موافقم و درست ميگي.اصلا” بحث سليقه تو تمام كارها مطرحه و سليقه ها متفاوته.مخصوصا” تو بازي ها.حالا چه بازي هاي كامپيوتري و چه اين بُرد گيمها.
پ.ن: فكر نكن اين پستت يه پست جديد حساب ميشه ها؟؟؟!! بايد يه پست مشتي بزني.منتظرم.
پ.ن 2 : يه بازيه monopoly خريدم از تيراژه.به ياد قديما كه روپولي بازي ميكردم.ولي اين خيلي چيزاي جديد داره و من خيلي سر در نميارم.
اگه برات زحمتي نيست يه كم برام توضيح ميدي.
يا من سوال كنم و تو جوابشون رو بدي.
خيلي دوست دارم با بچه ها بازيش كنم ولي چون نميدونم افتاده گوشه اتاق.
پ.ن3 : از علايق ديگه من بازي هاي ps3 و فيلم هست.البته فقط فيلم هاي هاليوودي و كشورهاي صاحب سبك.ايراني رو اصلا” قبول ندارم و نميبينم.يه آرشيو 3000 تايي هم فيلم دارم كه خيلي خيلي بهش وابسته ام.همه بصورت كاور دار و تو كمد مخصوص!
و همين طور ورزش فوتبال.البته فقط تماشا.ولي فوق العاده افراطي و تعصبي!!! :))
خوشحال ميشم تو اين زمينه ها هم اگه كمكي از دستم بر بياد برات انجام بدم.
اصلا” شما كه انقدر خوب مينويسي بيا راجب چيزاي ديگه هم بنويس تو سايتت و پُربارترش كن.
به اميد ديدار….
فعلا”….
من مونوپولی تا حالا بازی نکردم، ولی میتونی اینجا، اینجا و اینجا توضیحاتی به فارسی پیدا کنی، امیدوارم به نسخه ای که تو داری مربوط باشن.
در مورد وبلاگ ترجیح میدم موضوعش مشخص باشه، علاوه بر اون خیلی اهل حرف زدن نیستم کلن 🙂
راستش ما که کوچیک بودیم، چون 3 تا برادر بودیم. تقریبا هر 3 ماه یک بار، یک بازی جدید می خریدیم. بازی هایی که الان حتی اسمشون تو اینترنت هم پیدا نمیشه. مثل بازی پرواز و تجارت که شبیه روپولی بود، با یک دفترچه سولات خیلی سخت. بازی سرنخ که همیشه با کل خانواده بازی می کردیم و همیشه آقای بهرامی با اون کل کچلش قاتل می شد ! بازی راز جنگل که همیشه مادر من جر میزد و زیر درختارو میدید! بازی روپولی که همیشه من و داداش کوچیکم پوست داداش بزگه را میکندیم و به اصطلاح آبکشش می کردیم. بازی فکرو بکر که خدای بازی ها بود. بازی فتح پرچم که فقط یک بار من توش باختم (می ذاشتم مهره هامو ببینند اما باز هم می بردم!). انواع کارت بازی های فوتبال، اتوموبیل، هواپیما، کشتی و … . بازی تاجر کوچولو که محصولات کل شهرهای ایران را یاد ما می داد، بازی آپادانا که میراث باستانی کشور را یاد می داد. بازی خانه شانس که همیشه اون کلاه سیاهه به مادرم می افتاد و می برد و ما هر چی نقشه می کشیدیم باز هم می باختیم. بازی دوز چارخونه که همیشه مهره هاش از جاش در میرفت و روهم گیر می کرد. تمام بازی های جعبه جادویی که ساعت ها پای یک صحفه شیشه ای کوچولو می شستیم و لذت می بردیم. و شاهکار همه بازی ها، دبرنا که وقتی می رفتیم گردش، همه بازی می کردند و از نخود و کشمش گرفته تا سنگ های روی زمین را جمع می کردیم و روی برگه ها می ذاشتیم و از با هم بدون لذت می بردیم.
افسوس و صد افسوس که این روزها هیچ سرگرمی و خبر خوشی وجود نداره. واقعیت اون همه تفریحات سالم کجا رفت؟ چرا الان به سختی میشه از پای کامپیوتر بلند شد؟ زمان ما هم بزرگترهایمان افسوس می خوردند که چرا نمی توانند ما را از پای روپولی بلند کنند و یادی از بازی های زمان خودشان می کردند. خوب که دقت کنیم در هر دوره ای دوران کودکی، تبدیل به دوران طلایی ما می شود.
یاد آن روزهای با هم بودن به خیر
ممنون، نوشته ات قشنگ بود. توی یک پست میذارمش. اگه مشکلی داشتی بگو تا برش دارم.
شماره تلفن این مغازی تو پاساژ تیراژه چنده لطفا میشه بگید
شماره تلفن این مغازی تو پاساژ تیراژه چنده لطفا میشه بگید.
ندارم شمار اش رو متاسفانه.